การละหมาดของคนที่เดินทางไกล
การละหมาดของผู้ที่เดินทางไกลนั้นมีบทบัญญัติให้ได้รับการผ่อนผันโดยลดจำนวนร่อกะอัต ของการละหมาดฟัรดูประจำวันชนิดที่มี 4 ร่อกะอัตลดลงเหลือ 2 ร่อกะอัต เราเรียกการละหมาดชนิดนี้ว่า “ ละหมาดก้อซ้อร์” (ละหมาดลดจำนวน) ส่วนละหมาดชนิดที่มีเพียง 3 หรือ 2 ร่อกะอัต จะละหมาดก้อซ้อร ไม่ได้
ผู้เดินทางไกลนอกจากได้รับการลดจำนวนรอกะอัตในละหมาดแล้วยังได้รับการผ่อนผันให้รวมละหมาดฟัรดู 2 เวลาที่ใกล้เคียงกันเอาไว้ในเวลาเดียวกันได้อีกด้วย เราเรียกว่าการละหมาดญะมาอะห์ (ละหมาดรวม)
>> 1. การละหมาดก้อซ้อร์
ผู้เดินทางที่จะละหมาดก้อซอร์ได้นั้น จะต้องมีเงื่อนไขหลายประการดังนี้
- การเดินทางไกลนี้ จะต้องเป็นการเดินทางที่มีวัตถุประสงค์ไม่ผิดศาสนบัญญัติ เช่น ไม่ใช่เดินทางเพื่อไปลักทรัพย์ของผู้อื่นฯลฯ
- ต้องเป็นการเดินทางไกล บางท่านว่าต้องมีระยะไม่น้อยกว่า 80 หรือ 90 กิโลเมตร
- การลดจำนวนร่อกะอัต (ก้อซ้อร์) นี้จะทำได้เฉพาะการละหมาดที่มี 4 ร่อกะอัต เท่านั้น
- การเนียตละหมาดก้อซอร์ ให้เนียตในขณะกล่าวตักบีร เริ่มละหมาด
- ห้ามละหมาดก้อซ้อร์โดยเป็นมะมูมของอีมามที่ไม่ได้ละหมาดก้อซ้อร์
การทำละหมาดก้อซ้อร์ ควรทำพร้อมกันไปกับการทำละหมาดญะเมาะอด้วย
>> 2. การละหมาดญะเมาะอ (ละหมาดรวม)
การละหมาดญะเมาะอ์ ซึ่งคนเดินทางไกลได้รับการผ่อนผันให้รวมเอาการละหมาดฟัรดู 2 เวลาเข้าด้วยกันนั้น อนุญาตให้รวมได้ 2 ชนิดคือ
รวมในเวลาแรก เรียกว่า ญะเมาะอ์ ตักดีม
รวมในเวลาหลัง เรียกว่า ญะเมาะอ์ ตะอ์คีร
แต่มีเงื่อนไขว่าละหมาดที่จะรวมกันได้นั้น คือละหมาดดุฮ์รีร่วมกับอัสริ และมักริบรวมกับอิซาเท่านั้น จะรวมกันโดยวิธีอื่นไม่ได้
>> 2.1 ญะเมาะฮ์ตั๊กดีม (การรวมในเวลาแรก)
มีเงื่อนไขดังนี้
- ต้องเนียตว่าเอาละหมาดอัสริมารวมกับดุฮริ หรือเอาอิซามารวมกับมักริบ
- ต้องละหมาดดุฮ์ริก่อนอัสริในเวลาดุฮ์ริ หรือละหมาดมักริบก่อนอิซาในเวลามักริบ
- การต้องละหมาดที่รวมกันระหว่างละหมาดแรกกับละหมาดหลัง อย่าให้ทิ้งห่างกันนานนัก
- กาเดินทางไกลต้องยังไม่ถึงจุดหมายก่อนที่จะตักบีร ละหมาดหลัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น